Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

ΌΧΙ στην έκδοση των 5 φοιτητών στις Ιταλικές αρχές

Άλλη μία προσπάθεια κατατρομοκράτησης αγωνιστών και κατ' επέκταση του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος είναι αυτή της έκδοσης των 5 φοιτητών που συμμετείχαν στην διαδήλωση ενάντια στη διεθνή έκθεση «Expo 2015» στο Μιλάνο της Ιταλίας την πρωτομαγιά. Μόνο στοιχείο κατηγορίας για τη σύλληψη και έκδοσή τους στην Ιταλία είναι η συμμετοχή τους στη διαδήλωση εκείνη.
Η Ελληνική Αστυνομία (με συνοδεία εισαγγελέα) μπήκε στα σπίτια τους στην Αγ. Παρασκευή και συνέλαβε τους 5 φοιτητές. Την επόμενη το Εφετείο (κάτω από την πίεση των αλληλέγγυων που βρίσκονταν εκεί) αποφάσισε να αφεθούν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Τώρα κινδυνεύουν άμεσα με έκδοση στην Ιταλία, όπου δεν υπάρχει χρονικό όριο προφυλάκισης μέχρι τη δίκη.
Χρέος κάθε κομμουνιστή και δημοκράτη είναι να αναδείξει την προσπάθεια τρομοκράτησης των κινημάτων και εκδίκησης των αγωνιστών που συμμετέχουν σε αυτά. Να οργανωθεί και να αναπτύξει τη διεθνιστική αλληλεγγύη που είναι απαραίτητη ως αντίβαρο στην στενή συνεργασία των αστικών κρατών.
ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Ακολουθεί το κείμενο των 5 διωκόμενων φοιτητών:
Κείμενο των 5 εκζητούμενων φοιτητών από τις ιταλικές αρχές.
Στις 1/5/2015 έλληνες φοιτητές κατά την διάρκεια ταξιδιού, συμμετείχαμε και σε διαδήλωση της εργατικής Πρωτομαγιάς στο Μιλάνο, που είχε ως σημείο αιχμής την εναντίωση στη διοργάνωση της διεθνούς έκθεσης Expo 2015, η οποία διεξάγονταν εκείνες τις μέρες στην πόλη, και η οποία δημιουργούσε ένα ασφυκτικό οικονομικό και κοινωνικό κλίμα εις βάρος των κατώτατων κοινωνικών στρωμάτων του Μιλάνου.
Στις 2/5/2015, μια μέρα μετά τη διαδήλωση, και με μόνο κριτήριο την έξοδό μας από κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο, προσαχθήκαμε από την ιταλική αστυνομία στα πλαίσια μαζικών προσαγωγών. Μετά από πολύωρη κράτηση και χωρίς την παρουσία διερμηνέα, μας άφησαν ελεύθερους χωρίς να μας απαγγείλουν καμία κατηγορία.
Την Πέμπτη 12/11/2015 οι ελληνικές αρχές εισέβαλαν στα σπίτια μας, και μας συνέλαβαν δυνάμει του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης που εξέδωσε η εισαγγελική αρχή του Μιλάνου, με το οποίο ζητά τη σύλληψη και την έκδοση μας στην Ιταλία, λόγω της συμμετοχής μας στη διαδήλωση. Σύμφωνα με το ένταλμα, ''θεαθήκαμε'' να συμμετέχουμε σε επεισόδια.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη του κινήματος κατάφερε να αποτρέψει την προφυλάκισή μας, ενώ ακόμα εκκρεμεί δικαστικό συμβούλιο που θα αποφασίσει αν θα μας εκδώσει στην Ιταλία, όπου δεν υπάρχει καν ανώτατο χρονικό όριο προφυλάκισης μέχρι να διεξαχθεί η δίκη. Είναι η πρώτη φορά απ’ όταν θεσπίστηκε το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης που ζητείται έκδοση πολιτών από ένα κράτος της ΕΕ σε ένα άλλο, για λόγους που ανάγονται στην πολιτική τους δράση.
Ως φοιτητές που συμμετέχουμε στο φοιτητικό κίνημα και τους αγώνες του , στις συνελεύσεις γειτονιών και στις εργατικές/ταξικές διεκδικήσεις, κάνουμε κάλεσμα σε όλο το ανταγωνιστικό κίνημα να εναντιωθεί και να μπλοκάρει την έκδοση μας στην Ιταλία αφού αυτός ο κίνδυνος είναι πια ορατός. Όταν τα κινήματα των “από τα κάτω” επιλέγουν να συναντηθούν ενάντια στις διεθνείς πολιτικές λιτότητας και υποτίμησης τότε τα κράτη επιλέγουν να συνεργαστούν εναντίον τους με σκοπό την καταστολή των αγώνων, ποινικοποιώντας την πολιτική δράση, με αποτέλεσμα το πρωτοφανές αυτό γεγονός που ξεπερνάει το εσωτερικό μιας χώρας και θα αφήσει παρακαταθήκη για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο.
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
Οι πέντε εκζητούμενοι από τις ιταλικές αρχές φοιτητές
Αθήνα 14/11/2015

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Η Συρία στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού

Μετά το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη, ο ιμπεριαλισμός έστρεψε την, χωρίς όριο, φονική του μανία εναντίον της Συρίας και του λαού της. Για παραπάνω από ενάμιση χρόνο, η χώρα έχει βυθιστεί στη δίνη εσωτερικών πολεμικών συγκρούσεων πρωτοφανούς αγριότητας με εκατόμβες θυμάτων. Σ΄αυτό το διάστημα, τα περισσότερα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν επιδοθεί σ’ ένα όργιο προπαγάνδας και παραπληροφόρησης της παγκόσμιας κοινής γνώμης σχετικά με τα αίτια, και τη φύση του πολέμου στη Συρία.
Σύμφωνα με την κυρίαρχη λοιπόν εκδοχή των γεγονότων, όλα ξεκίνησαν, τον Μάρτιο του 2011, με τις ειρηνικές (το πόσο ειρηνικές ήταν, θα το δούμε παρακάτω) διαδηλώσεις του συριακού λαού που ζητούσε περισσότερες πολιτικές ελευθερίες. Η βίαιη καταστολή τους απ΄το «αυταρχικό» και «αιμοσταγές» καθεστώς Άσαντ επέφερε την ένοπλη αντίδραση από πλευράς των διαδηλωτών μ’ αποτέλεσμα η χώρα να παραδέρνει έκτοτε στον φαύλο κύκλο του αίματος. Την αποκλειστική, σχεδόν, ευθύνη για την αιματοχυσία φέρνει η συριακή κυβέρνηση και προσωπικά ο πρόεδρος  Άσαντ οποίος «δεν διστάζει να αιματοκυλίσει το ίδιο του τον λαό προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία». Σε καθημερινή, σχεδόν, βάση ακούμε για «περιστατικά» της «πρωτοφανούς» βίας του συριακού κυβερνητικού στρατού εναντίον του άοπλου πλυθυσμού. Εκπρόσωποι των ΗΠΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που έχουν δολοφονήσει, στην διάρκεια μόνο του 20ου αιώνα, αθροιστικά, εκατομμύρια ανθρώπους στην Κορέα, την Αλγερία, το Βιετνάμ, την Καμπότζη, την Αφρική, το Ιράκ και αλλού, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την τύχη του συριακού λαού και καλούν στην ανατροπή του Άσαντ με στρατιωτική επέμβαση. Κάθε άνθρωπος βέβαια με δημοκρατικά, φιλειρηνικά κι αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα έχει την υποψία πως η πραγματικότητα στη Συρία είναι τελείως διαφορετική απ΄ αυτήν που περιγράφουν οι ιμπεριαλιστές και τα κάθε λογής φερέφωνά τους. Η πραγματικότητα δεν είναι άλλη απ΄το ότι έχει ήδη αρχίσει, και βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, επιχείρηση επέμβασης στα εσωτερικά πράγματα της χώρας με σκοπό την βίαιη μετατροπή της σε ισλαμικό κράτος που θα διοικείται από κυβέρνηση ιμπεριαλιστικών ανδρεικέλων. Ποιος, όμως, και γιατί θέλει να επέμβει στη Συρία;
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, η Συρία, υπό την ηγεσία τoυ Μπαάθ, ενός κόμματος με παναραβικές, εθνιστικές και αντιμπεριαλιστικές θέσεις, αντιτάχθηκε στη σιωνιστική, επεκτατική πολιτική του Ισραήλ. Κατάγγειλε ανοιχτά την ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης και, γενικά, υποστήριξε την παλαιστινιακή υπόθεση με όσα πολιτικά και διπλωματικά μέσα διέθετε, μια πολιτική που ακολουθεί ακόμα και σήμερα. Η Συρία είναι επίσης σύμμαχος της Χεζμπολάχ, της κύριας δύναμης στρατιωτικής αντίστασης στην ισραηλινή επιθετικότητα στον Λίβανο, και βασικός στρατηγικός σύμμαχος του Ιράν. Αποτελεί το μόνο, στην ουσία ανεξάρτητο, απ΄τον ιμπεριαλισμό, αραβικό κράτος το οποίο διαθέτει ένα καθαρά κοσμικό, ανεξίθρησκο καθεστώς. Το τελευταίο χαρακτηριστικό της Συρίας επιτρέπει την ειρηνική συνύπαρξη των πολυάριθμων θρησκευτικών ομάδων της χώρας: των Μουσουλμάνων (Σουνιτών, Σιιτών και Αλαουϊτών), Χριστιανών (Ορθόδοξων, Καθολικών, Αρμένιων), Δρούζων και άλλων. Ο κοσμικός χαρακτήρας της συριακού κράτους αποτελεί κόκκινο πανί για τους κάθε λογής φανατικούς ισλαμιστές συμπεριλαμβανομένου των μεσαιωνικών, απολυταρχικών καθεστώτων του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας (η χώρα όπου επικρατεί η πιο ακραία, σκοταδιστική και αντιδραστική εκδοχή του Ισλάμ: του Oυαχαμπισμού) που έχουν έτσι έναν επιπλέον λόγο να καταστρέψουν την Συρία, πέραν, φυσικά, από εκείνους που απορρέουν από την ευθυγράμμισή τους με τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές πατρόνες τους.  Όλα τα παραπάνω καθιστούν την Συρία όχι μόνο τον βασικός αντίπαλο του Ισραήλ στην περιοχή αλλά και σοβαρό εμπόδιο στις προσπάθειες των ΗΠΑ για την αναδιάρθρωση του γεωστρατηγικού χάρτη της Μέσης Ανατολής και ολόκληρης της Ευρασίας. Επομένως, δεν είναι καθόλου τυχαίο που, εδώ και μια δεκαετία, έχει μπει στο πολεμικό στόχαστρο του ιμπεριαλισμού ανακυρησσόμενη ως μια απ΄τις τρεις χώρες, μαζί με το Ιράν και την Βόρεια Κορέα, του «άξονα του κακού».

H απόφαση για εμπλοκή σε πόλεμο με την Συρία είχε παρθεί απ’ τις 15 Σεπτεμβρίου 2001 από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Τζ. Μπους. Το σχέδιο μάλιστα προέβλεπε ταυτόχρονη επίθεση και στη Λιβύη ώστε να επιδειχθεί η ικανότητα ταυτόχρονης διεξαγωγής πολεμικών ενεργειών σε δύο θέατρα επιχειρήσεων. Αυτή η απόφαση επιβεβαιώνεται από τον πρώην ανώτατο διοικητή του ΝΑΤΟ, Γουέσλεϊ Κλάρκ ο οποίος όμως εξέφρασε σοβαρές αντιρρήσεις. Λίγο πριν την πτώση της Βαγδάτης το 2003, το αμερικανικό Κονγκρέσο ψήφισε δύο νόμους που εξουσιοδοτούσαν τον Αμερικανό πρόεδρο να προετοιμάσει πολέμους εναντίον της Συρίας και της Λιβύης (Syria Accountability Act) – το τελευταίο επέτρεπε το πάγωμα συριακών κρατικών χρηματικών καταθέσεων σε τράπεζες του εξωτερικού χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το 2004, η Ουάσινγκτον κατηγόρησε την Συρία ότι η ίδια κρύβει τα όπλα μαζικής καταστροφής τα οποία δεν μπορούσαν να βρεθούν στο Ιράκ. Η κατηγορία αυτή κατέπεσε με την παραδοχή ότι τα εν λόγω όπλα ποτέ δεν υπήρχαν και αποτέλεσαν απλά ένα πρόσχημα για την εισβολή στο Ιράκ.
Το 2005, μετά την δολοφονία του Λιβανέζου πρωθυπουργού Ραφίκ Χαρίρι, η Ουάσινγκτον επιχείρησε μπει σε πόλεμο με την Συρία αλλά δεν το κατάφερε γιατί η Συρία απέσυρε τα στρατεύματά της από το Λίβανο. Οι ΗΠΑ επικαλούμενες ψευδή στοιχεία κατηγόρησαν τον πρόεδρο αλ-Άσαντ ότι αυτός διέταξε την την δολοφονική επίθεση και προχώρησαν στην «σύσταση» ενός διεθνούς δικαστηρίου για να τον δικάσουν. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, όμως, οι ΗΠΑ ανακάλεσαν την κατηγορία τους όταν αποκαλύφθηκαν οι ραδιουργίες τους.
Το 2006, οι ΗΠΑ άρχισαν να ετοιμάζουν την «Συριακή επανάσταση» ξεκινώντας το «Πρόγραμμα Δημοκρατίας στη Συρία». Η ιδέα πίσω απ’ αυτό το πρόγραμμα ήταν η δημιουργία φιλο-Δυτικών αντιπολιτευτικών ομάδων. Η επίσημη χρηματοδότηση από το State Department γίνονταν απ΄ένα μυστικό κονδύλι της CIA διαμέσου του Democracy council της Καλιφόρνια. Την ίδια χρονιά, οι ΗΠΑ ανέθεσαν στο Ισραήλ, εν είδη εργολαβίας, να προχωρήσει σε πόλεμο με το Λίβανο ελπίζοντας να εμπλέξουν τη Συρία έτσι ώστε να δικαιολογήσουν μια επέμβαση αλλά η γρήγορη νίκη της Χεζμπολάχ έστειλε αυτό το σχέδιο στα σκουπίδια.
Το 2007, το Ισραήλ επιτέθηκε στη Συρία βομβαρδίζοντας μια στρατιωτική εγκατάσταση. Και πάλι όμως η Δαμασκός κράτησε την ψυχραιμία της και δεν παρασύρθηκε σε πόλεμο. Οι έλεγχοι που διενέργησε αργότερα η Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, έδειξαν ότι ο στόχος δεν ήταν ένα πυρηνικό εργοστάσιο όπως είχαν ισχυριστεί οι Ισραηλινοί.  Το 2008, στη διάρκεια της συνάντησης της ομάδας Μπίλντεμπεργκ του ΝΑΤΟ, ο διευθυντής της Πρωτοβουλίας Αραβικής Μεταρρύθμισης, Baasma Kodmani, και ο διευθυντής του Stiftung Wissenschaft und Politik, Volker Perthes, παρουσίασαν σύντομα τα οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά οφέλη από μια πιθανή επέμβαση της συμμαχίας στη Συρία.
Το 2009, η CIA δημιουργεί τα εργαλεία προπαγάνδας για τη Συρία: το BaradaTV, στο Λονδίνο, και το OrientTV στο Ντουμπάι.
Σ’ αυτά τα στοιχεία ας προσθέσουμε την συνάντηση που έγινε στο Κάϊρο τον Φλεβάρη του 2011 με τη συμμετοχή του Αμερικανών γερουσιαστών John McCain και Joe Lieberman με προσωπικότητες απ’ τη Λιβύη όπως ο Mahmoud Jibril Libya (Νο 2 τότε της κυβέρνησης του Καντάφι) και τη Συρία όπως ο Malik al-Abdeh και ο Ammar Qurabi. Σ’ αυτήν τη συνάντηση δόθηκε το σινιάλο για την διεξαγωγή μυστικών επιχειρήσεων που άρχισαν, σχεδόν ταυτόχρονα, στη Λιβύη και στη Συρία (15 Φεβρουαρίου στη Βεγγάζη και 17 Φεβρουαρίου στη Δαμασκό). Δύο μήνες αργότερα, σε κοινή ανακοίνωση των McCain και Lieberman τονίζεται ότι ο Μπασάρ Αλ-Άσαντ «έχασε την νομιμοποίηση να παραμείνει στην εξουσία». Υπενθυμίζεται ότι ο McCain είναι μέλος του Διεθνούς Ρεμπουμπλικανικού Ινστιτούτου (international Rebuplican Institute), μια οργάνωση η οποία, σύμφωνα με τους New York Times, ήταν αναμεμιγμένη στην χρηματοδότηση αντιπολιτευτικών ομάδων που συμμετείχαν στην «Αραβική Άνοιξη». Παρομοίως, ο Lieberman είναι μέλος του υπερσυντηρητικού λόμπι με το παραπλανητικό όνομα «Ίδρυμα για την Υπεράσπιση των Δημοκρατιών» (Foundation for Defense of Democracies) στο οποίο συμμετέχουν πολλά από τα «γεράκια» που υπέγραψαν το κακόφημο «Πρόγραμμα για τον Νέο Αμερικανικό Αιώνα», το στρατιωτικό, πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για τον 21ο αιώνα.
Μέχρι το 2011, είχε δημιουργηθεί στην Ουάσινγκτον μια συναίνεση όσον αφορά την αλλαγή καθεστώτος στη Συρία. Γι’ αυτό το σκοπό θα χρησιμοποιούνταν οι μακρόχρονες αμερικανικές διασυνδέσεις με ισλαμικά δίκτυα, όπως τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Σύμφωνα, μάλιστα, με δημοσίευμα της Ουάσινγτον Πόστ, απ΄το 2005, οι κυβερνήσεις Μπους και Ομπάμα συμμετείχαν στη χρηματοδότηση αντιπολιτευτικών ομάδων που είχαν σχέση με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, μια οργάνωση πανταχού παρούσα, όπως η CIA και η MI6. Τον Απρίλιο του 2011, η ιστοσελίδα Activist Report παραθέτει δήλωση του Αμερικανού υφυπουργού Michael Posner ο οποίος παραδέχθηκε ότι, «τα τελευταία δύο χρόνια, η αμερικανική κυβέρνηση διοχεύτευσε 50 εκατομμύρια δολάρια στην ανάπτυξη τεχνολογιών που θα βοηθήσουν ακτιβιστές να αποφύγουν την δίωξη και σύλληψη από αυταρχικές κυβερνήσεις». Η χρόνια και κρυφή βοήθεια απ΄το State Department σε αντιπολιτευτικές ομάδες είναι σημαντική, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπ΄όψιν ότι οι αποδέκτες αυτής της βοήθειας είχαν σχέσεις με τη Συριακή Μουσουλμανική Αδελφότητα, μια ομάδα η οποία επιχείρησε να οργανώσει πολλαπλές εξεγέρσεις κατά την δεκαετία του 1960 και έχει από καιρό καταδικάσει την μειοψηφία των Αλαουιτών και Σιιτών ως αιρετική. Το 1979, στα πλαίσια μια ευρύτερης εκστρατείας βίας που περιλάμβανε και απόπειρες δολοφονίας του τότε προέδρου της Συρίας, η Αδελφότητα σκότωσε 32 ευέλπιδες.
Όπως και στη Λιβύη, το αρχικό σχέδιο αποσταθεροποίησης της Συρίας είχε στόχο τη πραγματοποίηση στρατιωτικού πραξικοπήματος αλλά επειδή κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατό εξαιτίας της έλλειψης πρόθυμων Σύριων αξιωματικών, αυτό το σχέδιο έπρεπε ν’ αναθεωρηθεί. Η κεντρική ιδέα του νέου αναθεωρημένου σχεδίου αποσταθεροποίησης της Συρίας ήταν η πρόκληση αποσχιστικών ταραχών σε καθορισμένη περιοχή και η εγκαθίδρυση ισλαμικού εμιράτου που θα χρησιμοποιούνταν ως το προγεφύρωμα για την επέμβαση και τη βάση για το διαμελισμό της χώρας. Επιλέχθηκε η περιοχή της Ντάρα, στο νότιο άκρο της χώρας, λόγω της εγγύτητάς της στα ιορδανικά σύνορα και, τα κατεχόμενα απ΄το Ισραήλ, υψώματα του Γκολάν γεγονός που θα καθιστούσε εύκολο τον ανεφοδιασμό των αποσχιστών. Οι πρώτες ειδήσεις ανέφεραν για την πυρπόληση του τοπικών γραφείων του κόμματος Μπαάθ και την καταστροφή παρακείμενων αυτοκινήτων ενώ αναφέρθηκε ο θάνατος δύο ατόμων καθώς προσπαθούσαν να βάλουν φωτιά σε κυβερνητικό κτίριο στη πόλη της Λαττάκειας. Ανάμεσα στα θύματα ήταν και δεκαεννιά αστυνομικοί που σημαίνει ότι μεταξύ των διαδηλωτών υπήρχαν και ένοπλοι. Τούτο δεν αποκλείει το ότι η αντίδραση των τοπικών αρχών ασφαλείας ήταν υπερβολική και ίσως  γι’ αυτό τον λόγο ο κυβερνήτης της Ντάρα και ο στρατιωτικός διοικητής της περιοχής παύθηκαν απ΄τις θέσεις τους και παραπέμφθηκαν σε δίκη. Παρ’ όλα αυτά, όμως, είναι κάπως δύσκολο να καταλάβει κανείς πως είναι δυνατόν μια υπεύθυνη κυβέρνηση να επιτρέψει σε ένα όχλο – που χρηματοδοτείται απ΄το εξωτερικό – να επιδοθεί σε ευρείας κλίμακας εμπρησμούς και βανδαλισμούς. Λίγη αμφιβολία μπορεί να έχει κανείς ότι η βία απ΄την πλευρά των «διαδηλωτών» είχε σκοπό να προκαλέσει την σπασμωδική, λόγω της απειρίας τους στην αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων, αντίδραση των Συριακών αρχών ασφαλείας.
Όπως και να’χει το πράγμα, τα κύρια διεθνή μέσα ενημέρωσης και πολιτικοί δυτικών χωρών προσπάθησαν να αφαιρέσουν κάθε νομιμότητα απ’ την Δαμασκό επικαλούμενα την βία ως απόδειξη ότι «ο πρόεδρος Άσαντ πρέπει να φύγει». Ένας ανώνυμος σύριος αξιωματούχος δήλωσε στο CNN ότι μυστηριώδεις ένοπλες ομάδες και ακροβολισμένοι σκοπευτές πυροβολούσαν αδιακρίτως εναντίον διαδηλωτών και αστυνομικών. Ρεπορτάζ απ΄το Ιρανικό αραβόφωνο ειδησεογραφικό δίκτυο Αλ-Αλάμ περιέγραψαν τον τρόπο με τον οποίο σκοπευτές που συνδεόταν με τη Σαουδική Αραβία και την αμερικανική CIA δρούσαν στην Συρία με σκοπό να δολοφονήσουν διαδηλωτές ώστε να επεκταθούν οι ταραχές. Αν και διάφοροι «υπερασπιστές» ανθρωπίνων δικαιωμάτων πιστεύουν ότι οι σκοπευτές ανήκουν στις δυνάμεις ασφαλείας, οι μόνες αποδείξεις που επιδεικνύουν είναι «καταθέσεις αυτόπτων μαρτύρων». Το κινεζικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Ξινχουά ανέφερε ότι σε πολλές περιπτώσεις ένοπλες συμμορίες συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις ασφαλείας με θύματα και απ΄τις δυο πλευρές. Τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Συρίας μετέδωσαν τη σύλληψη ατόμων που, εκτός από εξοπλισμό είχαν κινητά τηλέφωνα με ξένες SIM κάρτες.
Ενώ, λοιπόν τα μεγάλα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης δελτία τύπου κυβερνήσεων κατηγορούσαν τις Συριακές αρχές ότι σκοτώνουν άμαχους πολίτες, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης της Συρίας ανέφεραν ότι στην ύπαιθρο γύρω απ΄τη Δαμασκό κυκλοφορούσαν ένοπλες ομάδες εφοδιασμένες με σύγχρονα όπλα αμερικανικής και ισραηλινής προέλευσης διαπράττοντας τυφλές τρομοκρατικές πράξεις όπως απαγωγή πολιτών και πυροδότηση εκρηκτικών μηχανισμών. Απ΄τα τέλη Απριλίου του 2011, η συριακή κυβέρνηση αναφέρει συχνά τη παρουσία ένοπλων ομάδων που βάλουν από στέγες σπιτιών εναντίον διαδηλωτών και δυνάμεων ασφαλείας. Η απάντηση, φυσικά, των δυτικών μέσων ενημέρωσης σ΄αυτές τις αναφορές ήταν ότι αποτελούν κυβερνητική προπαγάνδα αλλά για τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό νεκρών φαντάρων του συριακού στρατού δεν μπορεί να φταίνε «άοπλοι διαδηλωτές».  Ωστόσο, η έκθεση της αποστολής παρατηρητών του Αραβικού Συνδέσμου, που διενέργησε επιτόπια εξέταση των γεγονότων απ΄τις 24/12/2011 μέχρι τις 18/1/2012, επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς των συριακών κρατικών μέσων. Χωρίς περιστροφές, η έκθεση  καταλήγει ότι η συριακή κυβέρνηση δεν πραγματοποιεί εκστρατεία καταστολής ειρηνικών διαδηλωτών. Επιπλέον, αποδίδονται ευθύνες σ΄ ένοπλες συμμορίες για βομβιστικές ενέργειες σε λεωφορεία, τρένα που μετέφεραν πετρέλαιο, γέφυρες και πετρελαιαγωγούς. Το περιεχόμενο της έκθεσης παραβλέφθηκε απ΄όλα σχεδόν τα μέσα ενημέρωσης όταν το Κατάρ, η μόνη χώρα στη διυπουργική επιτροπή του Αραβικού Συνδέσμου αμφισβήτησε τα πορίσματά της. Δεδομένου ότι το Κατάρ, μαζί με τη Σαουδική Αραβία, αποτελεί τον βασικό χρηματοδότη των φανατικών ισλαμικών συμμοριών που σπέρνουν τον τρόμο και τον θάνατο στη Συρία στη συριακή κρίση, η παραπάνω ενέργεια δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Το γεγονός, όμως, ότι ο Αραβικός Σύνδεσμος «έθαψε» την έκθεση των ίδιων του των απεσταλμένων στη Συρία, καταβαράθρωσε το όποιο διπλωματικό, πολιτικό ή άλλο κύρος του είχε απομείνει.  
Απ΄το Μάρτιο του 2011, ήρθαν στην επιφάνεια αρκετά δημοσιεύματα που υποστήριξαν ότι το ΝΑΤΟ εκπαιδεύει αντάρτες στη Λιβύη και χρησιμοποιεί αεροπλάνα χωρίς διακριτικά για να τους μεταφέρει σε αεροπορικές βάσεις στην Τουρκία απ΄όπου εξορμούν προς βοήθεια του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Για παράδειγμα, σε ρεπορτάζ της η βρετανική η εφημερίδα Telegraph αναφέρει ότι μέλη του Λιβυκού Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου (της δράκας φανατικών ισλαμιστών που τοποθέτησε το ΝΑΤΟ στη Λιβύη μετά την ανατροπή του Καντάφι) συναντήθηκαν με μέλη του Συριακού Εθνικού Συμβουλίου για να συζητήσουν την παροχή χρημάτων και όπλων στους σύριους αντάρτες. Σύμφωνα με λιβυκές πηγές, ο στρατιωτικός διοικητής της Τρίπολης, και πρώην ηγέτης της Λιβυκής Ισλαμικής Μαχητικής Ομάδας – η οποία περιλαμαβάνεται στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων που έχει καταρτίσει το αμερικανικό State Department – Abdulhakim Belhadj συναντήθηκε με στελέχη του Ελεύθερου Συριακού Στρατού στην Κωνσταντινούπολη κατόπιν οδηγιών του ίδιου του προέδρου του Λιβυκού Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου Mustafa Abdul Jalil. Και άλλα ντοκουμέντα σε συνδυασμό με δηλώσεις-ομολογίες επισήμων καταδείχνουν την στενή σύνδεση μεταξύ των ξενοκίνητων δυνάμεων που ανέτρεψαν τον Καντάφι και των δυνάμεων που δρούν με τον ίδιο σκοπό στη Συρία. Πέραν αυτών, στρατολογήθηκαν επίσης «αποσπάσματα θανάτου» από ομάδες της Αλ-Κάιντα που δρούσαν στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Τσετσενία και την Υεμένη. Η επιχείρηση στρατολόγησης πραγματοποιήθηκε από πράκτορες της CIA, της ΜΙ6 και της Ισραηλινής Μοσάντ χρησιμοποιώντας χρήματα προερχόμενα απ΄τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. 

Τον Σεπτέμβριο του 2011, ο μύθος των «άοπλων διαδηλωτών» αρχίζει και καταπέφτει. Το κανάλι Αλ-Τζαζίρα –  ιδιοκτησίας της κυβέρνησης του Κατάρ, χώρας που εμπλέκεται στον εξοπλισμό της συριακής αντιπολίτευσης – παραδέχεται ότι οι «διαδηλωτές» έχουν όπλα και ευθύνονται για τον θάνατο 700 μελών των συριακών δυνάμεων ασφαλείας. To Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων (Council on Foreign Relations), η πιο σημαντική δεξαμενή σκέψης για την αμερικανική εξωτερική πολιτική, επιβεβαίωσε, σε ηλεκτρονικό του δημοσίευμα, ότι όχι μόνο οι «διαδηλωτές» είναι οπλισμένοι αλλά ότι οι αντάρτικες δυνάμεις έχουν ήδη σχηματίσει έναν στρατό 15,000 μαχητών. Το δημοσίευμα ισχυριζόταν ότι ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός ζητάει όπλα και αεροπορική υποστήριξη παρά την ύπαρξη πολλών ντοκουμενταρισμένων αναφορών που κάνουν λόγο για παράνομη διακίνηση όπλων στη Συρία από ξένους υποστηρικτές της αντιπολίτευσης όπως η Τουρκία, ο Λίβανος, το Ισραήλ και η Λιβύη. Τη στιγμή που ένας στρατός 15,000 ανταρτών που προσπαθούν αρπάξουν με την βία τα ηνία της χώρας με τη βοήθεια χρημάτων, όπλων και διπλωματικής υποστήριξης απ΄το εξωτερικό, είναι να απορεί κανείς πώς η συριακή κυβέρνηση θα είχε την πολυτέλεια να αναλώνεται σε σφαγές άμαχου πληθυσμού. Για την αντίπαλη πλευρά, βέβαια, τα πράγματα είναι διαφορετικά: η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Συρίας ανέλαβε την ευθύνη για δυο μεγάλες βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας στο κέντρο της Δαμασκού που στοίχισαν τη ζωή σε τουλάχιστον 55 άτομα ενώ τραυμάτισαν περισσότερα από 100. Χιλιάδες Σύριοι συμμετείχαν στη κηδεία των θυμάτων κρατώντας σημαίες της χώρας και φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του προέδρου Άσαντ. H υποστήριξη μεγάλων τμημάτων του λαού προς τον Σύριο πρόεδρο είναι φανερή σε κάθε καλοπροαίρετο παρατηρητή. Εκατομμύρια άνθρωποι συγκεντρώθηκαν, κατ’ επανάληψη, στην Δαμασκό και σε άλλες πόλεις της χώρας για να διαδηλώσουν την υποστήριξή τους στον Άσαντ και να φωνάξουν την αντίθεσή τους στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα εναντίον της χώρας τους.
Προς τα τέλη του 2011, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία επιχειρούν να περάσουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισμα που θ΄ανοίξει το δρόμο για στρατιωτική επέμβαση στη Συρία χωρίς όμως επιτυχία εξ΄αιτίας του βέτο από Ρωσία και Κίνα. Το διπλωματικό φιάσκο οδηγεί την Γαλλία να πάρει πρωτοβουλία και ηγηθεί του σχηματισμού των «Φίλων της Συρίας», μιας ομάδας χωρών με παρόμοιες απόψεις γύρω απ΄τη συριακή κρίση. Βασική αποστολή των «Φίλων της Συρίας» είναι ο συντονισμός της βοήθειας προς τη συριακή αντιπολίτευση. Τον Ιανουάριο του 2012, τα αμερικανικά Υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας δημιούργησαν την ομάδα εργασίας με το όνομα «Η Επόμενη Μέρα: Στηρίζοντας μια δημοκρατική μετάβαση στη Συρία» η οποία κατέστρωσε προσχέδιο συντάγματος και κυβερνητικό πρόγραμμα για τη Συρία. Το Απρίλιο του 2012, το ΝΑΤΟ μαζί με το Συμβούλιο Συνεργασίας του Περσικού Κόλπου δημιούργησε στα πλαίσια της Συνδιάσκεψης των «Φίλων της Συρίας» μια ομάδα εργασίας για την Οικονομική Ανασυγκρότηση και Ανάπτυξη της χώρας. Το βασικό καθήκον αυτής της ομάδας που προεδρεύεται από τη Γερμανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι το μοίρασμα και η εκμετάλλευση της λείας του πολέμου στη Συρία, δηλαδή της συριακής οικονομίας, μετά την ανατροπή του Άσαντ. Οικονομικά συμφέροντα έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης στη συριακή κρίση. Για παράδειγμα θα μπορούσαμε ν’ αναφέρουμε την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ της Συρίας με το Ιράκ και το Ιράν για τη δημιουργία αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο απ΄τα τεράστια βεβαιωμένα αποθέματα του Ιράν προς τις αγορές της Ευρώπης. Είναι ένα αρκετά φιλόδοξο σχέδιο αν σκεφτούμε ότι η ζήτηση του φυσικού αερίου θα αυξάνεται συνεχώς στο εγγύς μέλλον λόγω των μειωμένων εκπομπών του σε διοξείδιο του άνθρακα σε σύγκριση μ΄άλλα ορυκτά καύσιμα όπως το κάρβουνο ή το πετρέλαιο. Όπως είναι επόμενο οι χώρες του Κόλπου είναι ενάντια σε μια τέτοια εξέλιξη. Καλά ενημερωμένες πηγές αναφέρουν ότι το Κατάρ, το οποίο όπως είδαμε παίζει σημαντικό ρόλο στην κλιμάκωση της βίας στη Συρία, θέλει με κάθε τρόπο να σταματήσει την δημιουργία αυτού του αγωγού.
Μετά το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη, η ωμή και απροσχημάτιστη ιμπεριαλιστική επέμβαση ξένων δυνάμεων στη Συρία αποτελεί ένα ακόμα στάδιο στον οδικό χάρτη του ιμπεριαλισμού, πρώτα απ΄όλα του αμερικάνικου, για τη βίαιη αναδιάρθρωση του γεωστρατηγικού χάρτη της ευρύτερης Μέσης Ανατολής με σκοπό τη διασφάλιση των ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικών πηγών αναγκαίων για τη συνέχιση της ηγεμονίας του και στον 21ο αιώνα. Η άμεση και ενεργή ανάμειξη της Ρωσίας στην υπόθεση και η πρωτοφανής αποφασιστικότητά της να σταματήσει με κάθε τρόπο μια αμερικανο-νατοϊκή εισβολή στη Συρία – όπως αποτυπώθηκε στη πρόσφατη δήλωση του Πούτιν ότι «θα υπερασπίσουμε την Συρία στους δρόμους της Μόσχας» - δημιουργεί σοβαρό κίνδυνο παγκόσμιας ανάφλεξης. Καθήκον του δημοκρατικού και αντιμπεριαλιστικού κινήματος είναι να κάνει ό,τι μπορεί για να σταματήσει την επέμβαση στη Συρία και ν’ αποτρέψει το εφιαλτικό ενδεχόμενο ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νέα Γενιά» τ. 3, Νοέμβρης 2013

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

Συνεχίζεται η δίκη των δολοφόνων του ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ ναζι-φασιστών της εγκληματικής «Χρυσής Αυγής»

Συνεχίζεται η δίκη των δολοφόνων του ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ της εγκληματικής Ναζι-φασιστικής Οργάνωσης της  «Χρυσής Αυγής» που καυχώνται δημόσια για τις Ναζι-φασιστικές Χιτλερικές υπεραντιδραστικές απόψεις τους: "Εμείς είμαστε η σπορά των νικημένων του 1945, οι εθνικιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες…"
Η κατάθεση της μητέρας του Παύλου Φύσσα, Μάγδας στη δίκη της ναζιφασιστικής  Χρυσής Αυγής (2/10/2015)
[Ξεκινάει η κατάθεση της Μάγδας Φύσσα. «Όσες προσπάθειες και να κάνει η άλλη πλευρά για να μην καταθέσω, δεν θα το επιτύχει»]
Μάγδα Φύσσα: Στις 17 του μήνα είδα τελευταία φορά το παιδί μου. Μου είπε ότι θα πήγαινε να δει την μπάλα, από τις ελάχιστες φορές που δεν θα την έβλεπε με τον πατέρα του και θα πήγαινε με τους φίλους του. Τίποτα δεν προμήνυε το μεγάλο κακό. Στις 2 το βράδυ χτύπησε το τηλέφωνο της κόρης μου, καταλάβαμε ότι έγινε κάτι κακό. Μπήκε στο σπίτι ο πατέρας του κάτωχρος. Τον ρωτάω τι συμβαίνει, για ποιόν θα μπυ πεις. Μου είπε ότι δεν ήταν κάτι ανησυχητικό, ο Παύλος χτύησε στο νοσοκομείο. Το κατάλαβα τι έχει γίνει.Ρώτησα: Αυτό ήταν; Πάει το παιδί μας;
Μ. Φύσσα: Μπαίνω στο αυτοκίνητο και βλέπω να οδηγεί ο κουνιάδος μου. Καταλαβαίνω ότι έχει γίνει κάτι σοβαρό. Δε μπορεί να μην έχει χτυπήσει σοβαρά ο Παύλος και ο Τάκης να μη μπορεί να οδηγήσει. Ελπίζω ακόμη. Φτάνω στο Κρατικό και βλέπω πολλούς συγγενείς και φίλους. Μπαίνω τρέχοντας μέσα και βλέπω δύο γιατρούς. Έναν άντρα και μια γυναίκα που με κοίταγε στα μάτια αλλά δε μίλαγε. Τους ρωτάω που είναι το παιδί μου αλλά δε μου έλεγαν. Αρχίζω να τραβάω τα παραβάν και τους λέω αν δε μου πείτε τώρα τι έχει γίνει…
Μ. Φύσσα: Εν πάση περίπτωση, ο γιατρός μου έδωσε ένα χάπι και μου είπε την αλήθεια. Μου είπε ότι τον μαχαίρωσαν στην καρδιά η χρυσή αυγή. Πως έφυγε ρώτησα. Μου είπε ότι οι μαχαιριές ήταν επαγγελματικές, και απ’έξω να ήταν δεν τον προλαβαίναμε. Είδα το παιδί μου στο νεκροθάλαμο.
Μ. Φύσσα: Γι αυτούς που νομίζουν ότι τον τρομάξανε, τους λέω ότι δεν τρόμαξε. Το παιδί μου κοιμότανε. Ήταν ένας άγγελος. Κοιμότανε. Προσπαθώ λοιπόν να τον ζεστάνω. Να τον ζεστάνω. Να σηκωθεί, να φύγουμε από εκεί. Στο διάστημα αυτό είχε έρθει και η κόρη μου και της είπα εγώ τι συνέβαινε.
Μ. Φύσσα: Την επόμενη μέρα βλέπω τη Χρύσα και προσπαθώ να μάθω τι έγινε. Τις μέρες εκείνες έμαθα τι έγινε από τη Χρύσα
Μ. Φύσσα: Οι στίχοι του απευθύνονταν στο σύνολο, ήταν αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά και γενικότερα αναφερόταν σε όσα ζούμε. Δεν γνωρίζω να είχε συγκρούσεις με κάποιους.
Πρόεδρος: Εκείνο το βράδυ ξέρατε που ήταν;
Μ. Φύσσα: Θα έβλεπαν τον αγώνα. Ήταν με τη Χρύσα και έναν φίλο του. Θα έβλεπαν τον αγώνα και μετά θα έβγαιναν.
Πρόεδρος: Τι σας είπε η Χρύσα;
Μ. Φύσσα: Η Χρύσα έμενε μαζί μας, ήταν παιδί μας. Μαζί ήμασταν στο Κρατικό εκείνο το βράδυ. Βγήκαν το απόγευμα στην Τσαλδάρη και έψαχναν που θα δουν τον αγώνα. Είδαν το Κοράλι και μπήκαν να ρωτήσουν αν υπήρχαν θέσεις, πρώτη φορά που πήγαν στο Κοράλι. Έκλεισαν το τραπέζι και έφυγαν για να γυρίσουν το βράδυ να δουν τον αγώνα
Μ. Φύσσα: Μπήκαν στο μαγαζί και ξεκίνησε ο αγώνας. Ήταν οι τρεις τους και στο δεύτερο ημίχρονο συμπληρώθηκε η παρέα και έγιναν 9 άτομα.
Πρόεδρος: Όσο γινόταν ο αγώνας, ελέχθη κάτι με κάποια άλλη παρέα;
Μ. Φύσσα: Τίποτα απολύτως. Τελείωσε ο αγώνας και βγήκαν από το μαγαζί. Στην απέναντι γωνία βλέπεουν να έχουν μαζευτεί περίπου 20 άτομα, φαινόντουσαν ότι είναι χρυσαυγίτες
Μ. Φύσσα: Κρατάγανε πάρα πολλά στα χέρια τους όπως ρόπαλα, λοστούς και διάφορα άλλα. Στέκονται στην πόρτα, ωστόσο τα άτομα αυτά είχαν κλείσει τα αυτοκίνητα των παιδιών. Στο διάστημα αυτό στη γωνία Κεφαλληνίας και Τσαλδάρη, υπάρχει αστυνομία. Δύο μηχανές Δίας, πάρα πολύ κοντά.
Πρόεδρος: Σε τι απόσταση;
Μ. Φύσσα: Πάρα πολύ κοντά. Είναι στην απέναντι γωνία. Πριν γίνει οτιδήποτε. Τα παιδιά είναι στην πόρτα και βλέπουν από τη μια πλευρά τους χρυσαυγίτες και από την άλλη την αστυνομία. Σε αυτό το διάστημα υπάρχει ένας τύπος, που τον ονομάσαμε μεσάζοντα,  ο οποίος βρέθηκε να δίνει οδηγίες στα παδιά χωρίς λόγο για το τι θα κάνουν. Λέει ότι είναι Ειδικός Φρουρός και τους λέει να μην φοβούνται.Ο Παύλος του απαντάει ότι εδώ είμαι στη γειτονιά μου, δε φοβάμαι.
Πρόεδρος: Είπατε ότι δεν έγινε φασαρία; Γιατί παρέμειναν εκεί ο γιός σας και η παρέα του;
Μ. Φύσσα: Ήταν πολύ λίγος ο χρόνος, στην ουσία ήθελαν να συνενοηθούν για το τι θα κάνουν στη συνέχεια. Τα παιδιά έφτασαν τσαλδάρη και κεφαληνίας. Ένα από τα παιδιά αποχώρησε με ταξί, ήταν αδιάθετος. Ο Παύλος είπε πηγαίντε σπίτι, πάμε να πάρουμε τσιγάρα εμείς, να φτάσουμε σπίτι και να τελειώσει όλο αυτό
Μ. Φύσσα: Τα κορίτσια έκαναν δύο βήματα. Η Χρύσα σταμάτησε για να δει τον Παύλο να δει τι γίνεται. Ωστόσο οι 20 που ήταν εκεί, όταν ακόμα τα παιδιά ήταν στη γωνία με την αστυνομία κοντά, άρχισε να έρχεται το Τάγμα Εφόδου από τη Νίκαια. Από Τσαλδάρη προς τα πάνω. Είναι ακόμη τα παιδιά στη γωνία , που κάποιο αυτοκίνητο σταματάει μπροστά τους και ο οδηγός ρωτάει. «Παιδιά ξέρετε την Κεφαλληνίας;» Εκ των υστέρων μάθαμε ότι ήταν ο δολοφόνος. Ο Παύλος απάντησε, εκεί είναι φίλε μου.
Πρόεδρος: Εκτός από τους 20 ήρθαν λοιπόν και άλλοι;
Μ. Φύσσα: Ήρθαν άλλα 30 άτομα. Έγιναν περίπου 50.
Πρόεδρος: Είπατε ότι ήταν από τη Νίκαια το τάγμα εφόδου; πως το γνωρίζετε;
Μ. Φύσσα: Αυτό το μάθαμε εκ των υστέρων. Τα αγόρια που πήγαν να πάρουν τα τσιγάρα αρχίζουν να τρέχουνε. Ο Παύλος δεν έτρεξε, προχώρησε και ύστερα από λίγο τον προλάβανε. Πηγαίναν πάνω του ανά ομάδες και τον χτυπάγανε
Μ. Φύσσα: Όλο αυτό λοιπόν όταν το καταλάβαμε και το μάθαμε μετά το καναν για να εμποδίσουν τον Παύλο και να έρθει ο δολοφόνος να τον μαχαιρώσει. Ο δολοφόνος λοιπόν, έρχεται κάθετα στην Τσαλδάρη. Ανάποδα. Όλο αυτό το διάστημα γινόντουσαν αυτές οι επιθέσεις ανά δύο-τρια άτομα. Χτύπησαν και άλλα δύο παιδιά. Ο ένας δεν πρόλαβε να φύγει, τον χτύπησαν και τον έριξαν κάτω. Ο άλλος γύρισε να σώσει τον φίλου του. Τον έριξαν και αυτόν. Και είναι δύο παιδιά κάτω εκτοπισμένα και ο Παύλος μόνος του στην άλλη πλευρά.
Πρόεδρος: Στο αυτοκίνητο πόσα άτομα ήταν;
Μ. Φύσσα: Στο αυτοκίνητο ήταν τέσσερα άτομα, οι υπόλοιποι αποβιβάστηκαν ένα τετράγωνο πριν, ο Ρουπακιάς ήταν μόνος του. Βγαίνει από το αυτοκίνητο, βλέπει τον στόχο του, μπαίνει στο αυτοκίνητο και έφτασε στον Παύλο, του έδωσε δύο μαχαιριές στην καρδιά
Πρόεδρος:Η Χρύσα που ήταν;
Μ. Φύσσα: Η Χρύσα όλο αυτό το διάστημα δεν έφυγε μακριά. Πήγε στην αστυνομία και τους παρακάλαγε. Τους τράβαγε. Σας παρακαλώ τα παιδιά δεν έχουν κάνει τίποτα και θα γίνει κακό. Η απάντηση ήταν ότι δεν μπορούμε να επέμβουμε. Ήταν τέσσερις. Η Χρύσα τους τράβαγε στην κυριολεξία.
Πρόεδρος: Όταν κατέβηκε ο Ρουπακιάς έγινε κάποια συμπλοκή;
Μ. Φύσσα: Καμία συμπλοκή. Ωστόσο σας είπα ότι τον απασχολούσαν οι άλλοι. Μέχρι να βγει από το αυτοκίνητο τον κρατάγανε οι άλλοι.
Μ. Φύσσα: Ο Ρουπακιάς… Δε θέλω να τον ξαναπώ με το όνομά του. Είναι δολοφόνος. Ο δολοφόνος.
Πρόεδρος:Τον πλησιάζει ο Ρουπακιάς και;
Μ. Φύσσα: Τον μαχαιρώνει στην καρδιά. Ξέρω από τα παιδιά ότι πήγε, τον αγκάλιασε και τον σκότωσε. Οι υπόλοιποι χρυσαυγίτες εκείνη τη στιγμή έβριζαν και φώναζαν ενθαρρύνοντάς τον. Κανείς από τα παιδιά την παρέα του Παύλου δεν είδε το μαχαίρι.
Πρόεδρος: Μπορούσαν να τον αποτρέψουν οι χρυσαυγίτες;
Μ. Φύσσα: Εννοείται.
Πρόεδρος: Κατέληξε στο ασθενοφόρο; Μ. Φύσσα: Άντεξε τέσσερα λεπτά. Ο Ρουπακιάς πήγε να μπει στο αυτοκίνητο του όταν τον μαχαίρωσε. Ο Παύλος του φώναξε: Που πας με μαχαίρωσες και φεύγεις;
Πρόεδρος: Εκτός από τα 4 άτομα αστυνομικούς, ήρθαν και άλλοι; Μ. Φύσσα: Ήρθαν και άλλοι και ένα περιπολικό. Κατεβαίνουν και τον προλαβαίνουνόταν έχει ήδη μπει στο αυτοκίνητο και έχει πετάξει το μαχαίρι κάτω. Ωστόσο η Χρύσα έχει προσπαθήσει με κάθε τρόπο να τους τραβήξει νωρίτερα. Όταν βγήκε το μαχαίρι η αστυνομικός φωνάζει «Ε όχι δεν είπαμε και μαχαίρια».
Πρόεδρος: Τι σημαίνει αυτή φράση για εσάς; Μ. Φύσσα: Σημαίνει ότι αστυνομία και Χ.Α. είναι ένα. Τόσο απλά;
Πρόεδρος: Δεν τον είχε δει ποτέ, γιατί να τον σκοτώσει; Μ. Φύσσα: Γιατί τους ενοχλούν όσοι είναι «απέναντι».
Πρόεδρος: Η σχέση Ρουπακιά με Πατέλλη ποιά ήταν; Μ. Φύσσα: Ήταν στο πενταμελές της οργάνωσης της Νίκαιας. Αν δεν πάρουν το οκ από τον Λαγό βέβαια δεν κάνουν τίποτα. Τίποτα δεν κάνουν χωρίς εντολή. Είναι φανερό πια πως δρούν όλοι αυτοί.
Μ. Φύσσα: Καζαντζόγλου ενημερώνει Πατέλη, πυρηνάρχη της Νίκαιας. Ο Πατέλης ενημερώνει τον Λαγό και εκείνος με sms στέλνει στα μέλη της να έρθει στην περιοχή.
Πρόεδρος: Ποιο ήταν το κίνητρο; Μ. Φύσσα: Να έχουν την ισχύ που νομίζουν ότι έχουν. Οτιδήποτε αντίθετο θέλουν να το τελειώνουν.
Πρόεδρος: Μέχρι τότε δεν υπήρχε διαφορά με τον γιό σας; Το κίνητρο; Μ. Φύσσα: Είναι εκπαιδευμένοι δολοφόνοι. Είναι εγκληματική οργάνωση και απλά ήθελαν να σκοτώσουν τον Παύλο και τον σκοτώσαν. Ο Πατέλης περιμένει το οκ από τον Λαγό, όταν το πήρε προχώρησαν στο χτύπημα. Όλοι είχαν πάρει μήνυμα από τον Πατέλη. Έλεγε: «Όλοι τώρα στην τοπική».
Μ. Φύσσα: Από την τοπική, πήραν τις μηχανές που πήγανε και μαζευτήκανε στην Τσαλδάρη.
Πρόεδρος: Ξέρετε  αν υπήρξαν κάποιες άλλες αξιοποινες πράξεις από μέρους τους; Μ. Φύσσα:  Πολλά  χτυπήματα έχουν κάνει σε Αθήνα, Μεσολόγγι, Μελιγαλά
Πρόεδρος: Γνωρίζετε για ιεραρχία; Μ. Φύσσα: Ναι είχαν ιεραρχία. Αρχηγός, Πυρηνάρχες. Όλοι αυτοί είχαν ο καθένας ένα κομμάτι το οποίο το υλοποιούσαν.
Εισαγγελέας: Τι τους είπαν στην τοπική οργάνωση; Ο Ρουπακιάς είχε πάρει εντολή; Μ. Φύσσα: Ακριβώς. Ο αρχηγός την έδωσε, αν δεν δώσει το οκ δεν κάνουν τίποτα.Πρόεδρος: Άρα η εντολή δόθηκε από τον Λαγό;Μ. Φύσσα: Φυσικά. Και μάλιστα υπήρξε επικοινωνία μεταξύ Μιχαλολιάκου και Λαγού στις 00:37 για να λάβει γνώση ο Μιχαλολιάκος για τη δολοφονία.
Ερώτηση από την έδρα: Είπατε ότι απέκλεισαν τα αυτοκίνητα των παιδιών. Μ. Φύσσα: Μπορεί να έτυχε.Ερώτηση από την έδρα: Η παρέα πόση ήταν;Μ. Φύσσα: Ήταν τρεις και έγιναν 9.Ερώτηση από την έδρα: Όσοι ήρθαν μετά που ήταν νωρίτερα;Μ. Φύσσα: Δεν ξέρω

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΤΗΣ ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»

Η δίκη των ναζι-φασιστών δολοφόνων της «Χρυσής Αυγής» παρά τα γνωστά παρατράγουδα συνεχίζεται με την κατάθεση του πατέρα του νεαρού αντιφασίστα ήρωα ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ

Κατάθεση του Παναγιώτη Φύσσα 29/9/2015
Η κατάθεση του Παναγιώτη Φύσσα συγκλονίζει το ακροατήριο. «Είμαι ο πατέρας του δολοφονηθέντος Παύλου Φύσσα», ξεκινάει και περιγράφει όλα όσα έζησε από τη στιγμή που πληροφορήθηκε ότι ο γιος του δέχτηκε την επίθεση. Όπως ανέφερε, ο Παύλος Φύσσας εκείνη την ημέρα πήγε στην καφετέρια «Κοράλι», όπου υπήρχε κόσμος και μαζί του ήταν η κοπέλα του και ένας φίλος του για να παρακολουθήσουν ένα ματς.
«Κατά τις 12 το βράδυ χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού μου. "Τρέχα", μου είπε ο αδελφός μου, "στην Τσαλδάρη έχουν μαχαιρώσει το παιδί". Δεν φαντάστηκα τι θα έβλεπα. Στον δρόμο άκουγα σειρήνες. Μόλις έφθασα βρήκα την κοπέλα του να τον κρατάει αλλά το κεφάλι του ήταν γερμένο».
Πρόεδρος: Πήγε πουθενά το μυαλό σας;
▪ Πατέρας: Στη Χρυσή Αυγή γιατί τα τραγούδια του τους ενοχλούσε. Γιατί σε αυτούς απευθυνόταν με τους στίχους του. Δεν ξέρω αν είχε προηγηθεί κάτι μεταξύ τους. Μόλις έφθασα είδα τη Χρύσα, την κοπέλα του, και τη ρώτησα. Είδα λίγα αίματα. Και πήρα λίγο θάρρος. Και άρχισα να φωνάζω το όνομά του μήπως και με ακούσει. Τότε ένας αστυνομικός μού είπε "κάντε άκρη να τον πάρει το ασθενοφόρο". Και τότε η Χρύσα επιτέθηκε στον αστυνομικό και τον κατηγόρησε για αδράνεια.
Πρόεδρος: Είδατε κάποιον άλλον εκεί;
▪ Πατέρας: Τη Χρύσα, το παιδί μου πεσμένο, διάφορους περίεργους και καμιά δεκαριά αστυνομικούς.
Πρόεδρος: Είχε τις αισθήσεις του;
▪ Πατέρας: Νομίζω πως ναι ή τουλάχιστον έτσι ήθελα να πιστεύω. Μόλις φθάσαμε στο νοσοκομείο ρώτησα τον συνοδό για να μάθω την αλήθεια. Δεν θέλησε να μου πει. Και μου ανέφερε ότι το ασθενοφόρο καθυστέρησε. Μου ζήτησε μάλιστα να το καταγγείλω.
Από ότι κατάλαβα, στη συνέχεια το χτύπημα που είχε δεχθεί ήταν επαγγελματικό. Αμέσως άρχισαν να έρχονται φίλοι του στο νοσοκομείο. Με έπιασε πανικός. Τι να πω στη μάνα του; Έβαλα έναν συγγενή να της πει ότι είχε χτυπήσει αλλά όχι σοβαρά. Ήρθε στο νοσοκομείο και η ίδια και εκεί μάθαμε τα πάντα.

Ο πατέρας του Παύλου Φύσσα στη συνέχεια αναφέρθηκε στο τι έμαθε από την κοπέλα του για το περιστατικό και για τις συνθήκες της δολοφονίας. Όπως ανέφερε, η σύντροφος του Παύλου Φύσσα τού διηγήθηκε ότι όταν ήταν στην καφετέρια δέχθηκαν επίθεση από ομάδα ορισμένων ατόμων που τους προκάλεσαν και τους απείλησαν. Του φώναζαν «κότες» και θα ότι «θα τους σκοτώσουν».
Επίσης πρόσθεσε, ότι η κοπέλα του Παύλου Φύσσα τού είπε ότι ομάδα αστυνομικών που ήταν εκεί δεν επενέβη αλλά ήταν αδρανής και δεν έκανε τίποτα.
Η παρέα του Παύλου Φύσσα σηκώθηκε και έφυγε από την καφετέρια και καθ' όδόν δέχθηκαν επίθεση από ομάδα χρυσαυγητών που τους κυνήγησε μέχρι την Τσαλδάρη. Οι υπόλοιποι από την παρέα έφυγαν και ο Παύλος Φύσσας έμεινε μόνος.
Πρόεδρος: Του επιτέθηκαν;
▪ Πατέρας: Του επιτέθηκαν, είχαν τους λόγους τους. Οι επιθέσεις ήταν τακτικές και από άτομα δύο ή τρία κάθε φορά. Συνολικά οι παρόντες ήταν 18. Δεν ξέρω πόσο κράτησε αυτό. Μέχρι που εμφανίστηκε ο επαγγελματίας δολοφόνος Ρουπακιάς.
Πρόεδρος: Δεν μπορούσε να φύγει ο γιος σας;
▪ Πατέρας: Τον είχαν εγκλωβίσει. Μόλις εμφανίστηκε ο επαγγελματίας δολοφόνος Ρουπακιάς.
Πρόεδρος: Αυτά σας τα λέει η Χρύσα;
▪ Πατέρας: Άκουσα να λένε ότι τον μαχαίρωσε και το έστριψε το μαχαίρι.
Πρόεδρος: Ποιος το λέει;
▪ Πατέρας: Ο γιατρός στο νοσοκομείο είπε ότι ήταν επαγγελματικό το χτύπημα και το αίμα διαχύθηκε εσωτερικά. Γι' αυτό δεν είδα αίματα στο πεζοδρόμιο. Το παιδί μου πάντως άντεξε για τέσσερα λεπτά και έδειξε τον δολοφόνο του. Είπε στον αστυνομικό "αυτός με μαχαίρωσε".
Πρόεδρος: Είχαν προηγούμενα ο γιος σας με τον Ρουπακιά;
▪ Πατέρας: Δεν νομίζω να γνωρίζονταν. Μάρτυρας μου είπε ότι ο Παύλος μόλις τον χτύπησε ο Ρουπακιάς, του είπε, "με μαχαίρωσες και φεύγεις";

Πρόεδρος: Πότε επήλθε το μοιραίο στο ασθενοφόρο ή πριν;
▪ Πατέρας: Μόλις πήγα πιστεύω ότι το παιδί μου είχε φύγει. Απλά δεν είδα αίματα και δεν ήθελα να το πιστέψω. Είχε δύο χτυπήματα στην καρδιά.
Πρόεδρος: Γιατί λέτε ότι το χτύπημα ήταν επαγγελματικό;
▪ Πατέρας: Γιατί το έστριψε για να διαχυθεί εσωτερικά το αίμα και να πεθάνει
Πρόεδρος: Δεν γνωρίζονταν δεν είχαν διαφορές. Γιατί να τον σκοτώσει. Γιατί να του καταφέρει δύο μαχαιριές;
▪ Πατέρας: Γιατί αυτή η οργάνωση κλείνει στόματα σε φωνές που είναι αντίθετες. Τα τραγούδια του ήταν αντιφασιστικά και τους ενοχλούσαν.

Πρόεδρος: Ποιους ενοχλούσαν;
▪ Πατέρας: Όταν νομίζει ότι βρίζει και κάνει τον Ελληναρά και ότι θα σώσει την πατρίδα του, γιατί αυτό ήταν το στυλάκι του Ρουπακιά, αυτή η αντίληψη τον οδήγησε στον φόνο. Πρόεδρος: Μόνος πήγε, αν είχε αυτές τις αντιλήψεις που λέτε, τι έγινε;
▪ Πατέρας: Συνεννοήθηκαν μεταξύ τους με τα τηλέφωνα. Εντολή πήρε.
Πρόεδρος: Από πού;
▪ Πατέρας: Από τον αρχηγό, από ποιόν άλλον. Αυτός δεν ανέλαβε τώρα την ευθύνη; Aυτοί δεν κάνουν τίποτα χωρίς εντολή.
Εισαγγελέας: Είχε δεχθεί απειλές στο παρελθόν για τα τραγούδια του από μέλη της Χρυσής Αυγής;
▪ Πατέρας: Δεν γνωρίζω κάτι συγκεκριμένο.
Εισαγγελέας: Θα μπορούσαν οι αστυνομικοί να μεσολαβήσουν και να μην οδηγηθούμε στο μοιραίο;
▪ Πατέρας: Σίγουρα θα μπορούσαν. Ήταν περίπου, απ' ό,τι έμαθα, έξι άτομα.
Εισαγγελέας: Ποιος έστειλε τον Ρουπακιά να σκοτώσει τον γιο σας;
▪ Πατέρας: Από ό,τι ξέρω από τη δικογραφία, αυτή την εντολή την έδωσε ο Πατέλης. Συμμετοχή είχαν κι άλλοι.
Συνήγορος Πολιτικής Αγωγής: H ιεραρχία της Χρυσής Αυγής ήταν άσχετη με τον φόνο;
▪ Πατέρας: Όχι βέβαια και για να σηκωθούν από κάτω εντολές παίρνουν.
Συνήγορος Πολιτικής Αγωγής: Ο αρχηγός της δολοφονικής οργάνωσης ενημερώθηκε μετά τη δολοφονία του γιου σας;
Πρόεδρος: Ποιον εννοείτε;
▪ Πατέρας: Ο Μιχαλολιάκος. Είναι τα χέρια του βαμμένα με το αίμα του γιου μου.
Πρόεδρος: Για  το σκέλος της εγκληματικής οργάνωσης δεν μπορείτε να ρωτάτε.
Συνήγορος Πολιτικής Αγωγής: Σας γαλήνεψε η ανάληψη πολιτικής ευθύνης που έγινε τελευταία;
▪ Πατέρας: Όχι βέβαια.